Ik zie mezelf nog zitten aan de keukentafel vol met allerlei gedachtes en emoties terwijl ik dit gedicht schrijf. 23 jaar, burnout en niet meer verder te kunnen.. het wel willen (het hoofd), maar ik was compleet opgebrand. Ik voelde mij gevoelloos. Ik voelde mijn lijf niet meer, maar mijn lijf voelde mij gelukkig wel en daar was mijn fysieke èn emotionele grens. Veel te ver gegaan! Te voldoen aan verwachtingen, er te zijn voor anderen, strijden met mijn gewicht, bezig zijn met de next step voor carrière of woonomgeving. Gaan, gaan, gaan en weinig intern checken bij mezelf. Hoe voelt dit nu voor mij? Wat heb ik nodig? Waar verlang ik naar? Er was weinig tot geen ruimte voor mezelf..dat gunde ik mezelf niet. Al het of die ander was belangrijker. Wat een misvatting was dat!

De stilte kwam en daar kon ik mijzelf weer horen. Ik sprak mijzelf nog harder toe, want zo doe je dat toch? Harde schop onder mijn kont.
‘Je bent 23 jaar!! Kom op nou!! Mensen maken nog veel ergere dingen mee dan jij!! Je hebt het goed voor elkaar, omdat je doorgaat! Die of die heeft je hulp nodig, je bent echt niet belangrijker!’

In de stilte werd het donkerder en donkerder. Mijn hoofd speelde een spel, het lonkte naar nog meer diepte. Diepte die zo intens is dat het voelt alsof je verdrinkt. In die stille diepte zag en voelde ik mijn negatieve patronen, mijn gedachtes, mijn conclusies die ik ooit had gemaakt omdat het toen nodig was, maar die nu overboard mochten. Ik voelde en wilde dingen anders. Ik wilde een andere uitkomst, een uitkomst of leven waarbij er meer Balans was. Voor mijzelf! Het werd dus een keus en om die keus te kunnen maken Begon Het Bij Mij.

Om te komen waar ik nu sta is een proces geweest van jaren. Ik ben meer en meer gaan voelen waar ik energie van kreeg. Van studies tot banen, van vrienden tot familie. Ik kreeg hierdoor meer Zelfinzicht. Het bewust wegblijven van drama, want dat koste mij teveel energie. Ik koos voor Zelfzorg. Door anders te kijken en mijzelf te prioriteren maakte dat ik meer in Balans bleef. Ik nam Zelfverantwoordelijkheid. Dit alles zorgde ervoor dat ik Zelfredzamer werd en wat een Liefdevolle kracht is dat. Het leren begrijpen van mijn Emoties was, en is nog steeds, de sleutel naar mijn innerlijke vrede. En waar er innerlijke vrede is, is Balans en waar Balans is volgt automatisch Flow. Zonder oordeel, zonder angst, puur jij, als uniek liefdevol mens. Jij bent jouw eigen Anker.